Gymnos

Πόσο μόνος νιώθω όταν μεθυσμένος γυρνώ δεν ξέρεις Βολεύει να μ' αποφεύγεις Βολεύει να μη μαθαίνεις Δεν σε κρίνω για ό,τι σε 'κανε να φοβάσαι, καταλαβαίνω Σε κρίνω για ό,τι μου 'ταξες Και με έκανες να το πιστεύω Πριν κρίνω εμένα για αφέλεια Και το πάρω όλο πάνω μου πάλι Γιατί ενδεχομένως να 'μαι εγώ ο φόβος προσωποποιημένος Γιατί πληρώνεις κάθε φορά που άλλος γίνεσαι Κι ας ήσουν καλύτερος με τον καινούργιο σου ρόλο Όταν αφήνεσαι το νου σου Στους ανθρώπους που έχεις γύρω σου Δεν ξέρεις αν μπορούν να σεβαστούν τη γυμνή σου ψυχή Άνθρωποι φτωχοί που δε νιώσαν ποτέ τους κάτι Θα στη βιάσουν μόλις σε βρουν στο σκοτάδι Έτσι τρέφονται όσοι πείνασαν για αγάπη Και κανείς δεν τους έδωσε ένα κομμάτι Μα όσοι αγκαλιάσουνε τη γύμνια σου Θα σου δώσουνε στέγη να προστατευτείς Απ' τις κρύες ψυχές της γης Μην τους πουλήσεις μόλις ζεσταθείς Σ' αυτό μη γίνεις άνθρωπος ποτέ να χαρείς Και θέλω να θυμηθείς Γυμνός δεν είσαι στο σεξ Γυμνός είσαι όταν λες στον άλλον Για ποιο λόγο δεν κοιμήθηκες πάλι χτες Είσαι γυμνός όταν βλέπεις Τη διάθεση ενός μικρού παιδιού για ζωή Και νιώθεις ενοχές που να νιώσεις δε θες Δεν μιλάω για το κορμί σου Μιλάω για την ψυχή σου Γδύσου και αφήσου Ή ντύσου και άι γαμήσου Αν νιώθεις ότι σε κάποιον χρωστάς Ξεπλήρωσε τον λέγοντας στους φίλους σου Ότι που και που τους αγαπάς Οι φίλοι αν είναι φίλοι Θα έχουν πάντα μια κουβέρτα Κάθε παγωμένη νύχτα Και κάθε βροχερή μέρα Για 'σένα, ναι για 'σένα Που ανοίχτηκες για ζεστή Και πάγωσες στον πυθμένα Της ανασφάλειας του καθένα Ξέρω πώς είναι Έχω αρρωστήσει από ψέμα Και βρήκα το γιατρικό Σε κάποιου φίλου καλή κουβέντα Λένε γεννιέσαι γυμνός, αγνός στο βαθμό της εντέλειας Πεθαίνοντας αμαρτωλός, χωρίς διάθεση μεταμέλειας Μα διαφωνώ γιατί δεν υπάρχουν πράγματα Γραμμένα από τη γέννα Είμαστε πλάσματα ατελή και μπερδεμένα Χωρίς το εγώ, είμαστε ένα Μα χωρίς το εγώ, είναι ψέμα Άρα πρέπει το για 'μένα να πιάνει λίγο και εσένα Ας μείνουμε λίγο γυμνοί Πριν μας εκθέσουν όσοι δεν κατάλαβαν το θέμα Δεν μιλάω για το κορμί σου Μιλάω για την ψυχή σου Γδύσου και αφήσου Ή ντύσου και άι γαμήσου Εγώ ντύθηκα από φόβο Γδύθηκα από επιλογή Ώστε αφιλτράριστα να νιώθω τον πόνο από κάθε τι Και αν γι' αυτό μετάνιωσα κάποια στιγμή Ήταν που πίστεψα ότι πουθενά δε γίνεται να βγει Μα κατάλαβα ότι όλοι από φόβο έχουν ντυθεί Από φόβο προσβάλλουν Πληγώνουν, κρυώνουν Όπως και εσύ Και όσο απίστευτο κι αν σου φανεί Δεν είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί στην τελική Κι αν σου φαίνεται δύσκολη η επιλογή, κατανοώ Θέλει τρόπο και αντοχή Εγώ τα βρήκα εδώ Και έκτοτε είμαι εκεί Με αδαμιαία περιβολή στον οίκο μόδας που κάποιοι νεκροί ονομάσανε "ζωή"