Onaf pad II

Je komt er ai je de paadjes volgt Van koein en azen vossen snachts Ze stropen er de randen af verschieten Van wat de mens verstoord en stil Wachten ze tot jie voo biekwam Op tocht van ier naar overhunter Van oe wa vissers knechten groot en klein Mee bootjes en perden wisten te draaien En te keren, hele dagen levenslang De tied zit in je gebaren in wa je verzucht Waa je jen eigen versierd of optuugt Je ruukt er watermunt en klaver Boven de rot van van t najaar uut Asem gulzig koud en helder Van gezicht tot pienken di soort weer Geeft de wereld kleur gedachten richting Ier wil ik zien Naar een meidoornaage zo verwilderd Dat Bloesem ze van verre Zichtbaar maakt De Braamstruuk een fort Beschermt de vlier om te genezen Riet een dak van een verstopte hut Ier ergens achter dienk ik Het is een plek een pad bieeengeraapt Alf ontstaan half achteloos puun gestort Uutlopend op een vage wielslag die a zo In een grove weije overgaat Mee tiengels stekels en oud prikkeldraad Stenen van uzen wegen resten spoor Waar een boom zich nog gewoon Kan neerleggen niks opgeruumd Of afgebakend Maar overwoekerd Opgaan in t geheel En het ligt ier ama uutgestrekt Op te rapen voor een ieder Die het tied en ruumte geeft Ik leg me in t voobiegaan neer vloei over Van zovee vreugde zo het veld in Mee de regens deu de grond omlaag Verder richting waters en de stroom Waar ik streks nog veugels was Ben ik noe water sijpel ik weg