Ressam

Kağıdı kopart yarana bas, bu yaradır özüne sadık olan Hiç bi'şeyim yok, bir paket sigara bir de dağınık odam Sesim kurtarır mı seni şu günah kaplı sabıkadan? Hayat sigara gibi yanarken ömrüm saman kağıdı kadar Bekledikçe can yakar bu, adına zaman denebilir Ve sevemeyen bi' adam nasıl bi' kadına zarar verebilir Bi' boşluk doğurdum fakat adına karar veremedim Hayallerim basit fakat sapına kadar gene benim Ders, sıkınti, stres, hepsi nargilemde dumandı Sonra fazla bunaldım tetikte mide bulantim Küçüktük biz hayatın hep oynadığı bir kumardık Yine de gülerdik ve hepimiz sanki Kemal Sunal'dık Bu suskunluk eseri şarkilar bu duman sesiyle Hep birleşirken anlaşamam hiç bir Cumartesiyle Uyanmak zor olmuyor aslinda su darbesiyle Peki bu sesin yankılarına hangi duvar vesile Baslamışken ölümler bu takvimlere karışmaya Tek bi' cümle duyuyordum, bu sancı geçer alış dayan Ben de çocukken basladım hayatla küsüp barışmaya Yani ben de sizler gibiyim, zeki ama çalışmayan Birleşince ölüm doğuyor nefretim kederlerimle Her nedense aynı benim cennetim cehennemimle Acı ve pişmanlık genelde cinnetin bedellerinde Alın bütün şarkılarımı dinletin bedenlerinde Sonbahar ve ayın dokuzu, bir tarafta kitap kokusu Cümleleri bozuk ve çok uzun, istiyordum o gelip okusun Hep aklımda o tenin dokusu, terk edilmiş otelin konusu Geçmişim bu, sen de o musun, al öyleyse kucak dolusu küfür Benim şafaklarıma düşmeyen bi' ses gibisin Bilemem elli beş senelik radyolardan eski misin? Şans denen inatçı ressam çizmiyordu resmimizi Benim işim ölümle be aşk sen sadece esprisin