Strach Przed Śmiercią

Co noc, co noc Budzi mnie do snu Zew, zew, każe iść Trzask, trzask, pod stopami rzężą stare kości i gałęzie Szum, szum, dziwne obietnice szepce, trochę straszne Wieczna noc A przy mnie śmierć Idzie ze mną pod ramię, bo wie gdzie ją zastane Wybiła godzina, nadszedł czas! Szept, szept Ten bez oczu słucha litość mijam obojętnie Słup, słup Głuchy stoi, głucho mówi, drogę życia swego zna Jęk, jęk Bez języka patrzy błagam, to nie moja sprawa I Ja Idę, ale ile jeszcze, ale dokąd Straszna noc A przy mnie śmierć Idzie ze mną pod ramię, bo wie gdzie ją zastanę Wybiła godzina, nadszedł czas Uderza dzwon! Strach, strach przed śmiercią I dziwne pragnienie, dołączyć do umarłych Krzyk obłąkanego zmienia się w śmiech Ogień zaczyna wirować coraz szybciej Wszędzie ciarki śmierci słyszę dech Zakapturzony grymas, a nad nim dwa rubiny Flauta i wokół martwa cisza Odbija młody księżyc i w bliznach całe ciało me Wychodzę z ciała i patrzę sobie w oczy Odpowiada uśmiech sam dla siebie jestem śmiercią Martwy wyraz, duch, amok myśli rwą! Urwany wrzask, wyziera się bezgłos Szatę farbowaną krwią Liżą płomienie i w bliznach moje ciało Zapala się czerwona gwiazda Niby znicz, a może moja dusza już wędruje tam