Deprem

Uyandı şehir Yürek dağladı kara haber Şafak vakti titredi gökyüzünde bu yıldızlar Topraklar inletti anne duası Kırıldı umutlar, sel oldu gözyaşlar Enkazın kötü kokusu şehrimi sardı Bundan nasıl büyük bi' acı var? Bir anda çöktü dünya, yıkıldı masum evler Kucakladı enkaz acının hüznüyle çığlıkları Gözlerde hüzün, yürekte yangın Hava soğuk, kimse üşümedi Çığlık çığlık kıyamet ortasında O gece büyüdü şehirdeki bütün çocuklar (bütün çocuklar) Karanlıkla çevrili masumiyetin uykusuna dalan şehir Çocukların mı kayıp? Yavruların mı kayıp? (Uyan) uyan, uyan, uyan Kuşlar sustu, yüreğimde hüzün serildi Acılar dans etti, gözyaşlarım sel oldu Gecenin karanlığında yitip giden umutlar gibiyim, inan (inan) Kırılan kalplerde birer yara açtı Enkazın altında kaybolan masum yüzler, binler gitti Acının kokusu tenimde (tenimde), kırgınlığımı hatırlat bana (bana) Hüzünlü anılar, dolu sokaklar Acının ve sevginin izlerini taşıyan her şey var bur'da Gel, gör, bak Seni nasıl özledim Gel, gör, bak Sizi nasıl özledim Gel, gör, bak Yüreğim dayanmaz artık Gel, gör, bak Bu yarayı beraber sardık Gel, gör, bak (Seni nasıl özledim) Gel, gör, bak (Sizi nasıl özledim) Gel, gör, bak (Yüreğim dayanmaz artık) Gel, gör, bak (Bu yarayı beraber sardık) (Arcey)