ChaharShanbeh Soori

غروب دلتنگی ما

سرک کشید تو کوچه ها

روزای دل مرده و سرد

رفت و به جاش گرمی اومد

اون همه شب سرمه کشید

یه بار به جاش سرخ و سفید

از اون همه شب یه رنگ

یخ زده حتی دل سنگ

آتیشو از تو خونه

بیا تو کوچه بمونه

سرخی رو از اون بگیرن

زردا بسوزن بمیرن

آتیش بیافته تو دل

هر چه پلید و باطله

گر گر خنده سر بده

غم دلا رو پر بده