Yolcu

Ey nefsim, dinle beni Sana yan diyorum Ateşlerin içinde yanan gibi yan Ona can diyorum anla beni Canımında içinde canan gibi can Yaprak düşerse dalından isyana Öğütülürse yaz akşamları sevda sözcüklerinde Temmuz, Ağustos uzaklaşırsa Yani bir sonbaharsa iklim Ağlama El yapımı zanlar hükmederse Uzun gün dostluklarına Gece başucundan uykusuzluk ekerse Gözbebeklerinin vadisine Yüreğinin yıldızları kulağına fısıldayıp: "İşte ağlama vakti" derse Sen yine de ağlama Çünkü bize ağlamak düşmez. Ağlama Bize yürümek düşer sevgilinin ardından Sadece ağlamak yetmez Güzeldir hayranı olmak Nebi'nin Ama sadece hayranlık yetmez Onun gibi olmadıktan sonra Bu yol ilelebet bitmez Ağaç gölgesinde gölgelenip Yoluna devam eden yolcu gibi olmak vardı Onun gibi olmak... Şu geçen ömründe Nelere kandın Sen ki dünyanın süsüne aldandın Yandın ağladın yinede uslanmadın Nereye bu gidiş Nereye ey yolcu Nereye nereye nereye Bu gitmeler Ey yolcu ey yolcu Nereye Ey nefsim, beni dinle! Yan diyorum sana Ateşlerin içinde yanan gibi yan Can diyorum ona anla beni Canımın da içinde canan gibi can. Alev sarar da gözlerimi Bir rüzgar dağıtmaya çalışır Zamanla alevlere o rüzgar da alışır Bilemez ki bu, dünyanın bir oyunu Bilemez, ateşin içimde olduğunu Hala yanmaktadır gözbebeklerim Ve ben ateşten bir mektup oldum da Özgürlüğümü yaktım dünya adına Onun adına adımı yaktım Ve artık adına ortaktım Rüzgarsa dilbeste olmuştu nara Söndürme gözyaşlarınla, ağlama Çünkü bize ağlamak düşmez Ağlama Bize yürümek düşer sevgilinin ardından Sadece ağlamak yetmez Güzeldir hayranı olmak Nebi'nin Ama sadece hayranlık yetmez Onun gibi olmadıktan sonra Bu yol ilelebet bitmez. Ağaç gölgesinde gölgelenip Yoluna devam eden yolcu gibi olmak vardı Onun gibi olmak... Şu geçen ömründe Nelere kandın Sen ki dünyanın süsüne aldandın Yandın ağladın yinede uslanmadın Nereye bu gidiş Nereye ey yolcu Nereye nereye nereye Bu gitmeler Ey yolcu ey yolcu Nereye