Ábær

Horvna eimin í mær Átti tú, bert og altíð tú Tað var tá, mítt blóð Ja, tað var tá eg livdi Mín sál fyri vág og vind Fyri miskunn varganna Tykist sum ein øld Ið krýpur so æviga køld Um øll heimins mykja Stendur til at loypa Um mína skirvisgirðing Ongin fyrigeving Svárt syngur ein bløðandi hevd Stendur mær tvør Hon vinnur so dánt við sítt flog Og aldri nemur við jørð Ein bylgja slær meint á mítt borð Lívlínan fløkt Veikt stórlætið logar í lógv Síðan í alla tíð sløkt Feigdin kom mær til góðar Nú ill eru ráðini Ábær, ábær Ber sál fyri brotasjógv Ábær Feigdin kom mær til góðar Nú ill eru ráðini Ábær, ábær Ber sál fyri brotasjógv Ábær Ábær