Hiç Kolay Olmayacak

Yazarken öldü qələm

Bizi gözləyirdi nələr

Ya qatil ruhlu adam

Ya gül qoxulu xatirələr

Kirli şəhərin tozlu küçəsi

Boş parklar

İnsanlıq ölmüşdü, yaşayırdı insanlar

Gelecek kuruyoruz istemsizce ve

Bilmiyoruz hayat ne ister bizden

Simsiyah gecelerde gizlendikçe

Karalıyoruz kaderi resmettikçe

Yaşıyorum sanki karanlık bir oda

Ve sessizliğine boğulmuş bir adam

Kararmış gözleri bakmaktan yoksun

Kırılmış sözleri koşmaktan

Bir anlam kazadık susarken bi yandan

Koptuk zamandan ölümden yaşamdan

Farksız alınan nefesten usandık

Usandık o kendini eriten mumdan

Utandım yağmurdan güneşten çiçekten

Birini herkesten fazla sevince

Yıllarca koşmuş yorulmuş bir çoçuk

Büyümüş ruhunun özünden gidince

Hiç kolay olmayacak

Ya savaş ya da bırak

Bir umut bir de inanç

Rehberin olacak

Nefes almak zorlaşıyor sen her adım attığında

Ne kadar şey kaybediyon çalışmayıp yattığında

Kaldır kafanı hayallerine yanaş

Kendin için savaş

Doğrularını takip edip hayallerine ulaş ulan

Bu yolda engeller büyük bu yolda çukurlar derin

Ama geleceğini inşa eder alnında her damla terin

Kendini mahvediyorsun kandırmaya devam edip

Büyük insanlar sevilir , küçük insan dinle beni

Nefes alamıyorum yeter artık lan

Diyeceksin ve kararacak dünyan

Uçurumun kenarında dayandığın an

Bağıracaksın ben basit bir insan

Birisi bana yardım edebilir mi

Birisi benimle sona kadar gidebilir mi

Düştüğümde kaldıracak birisi yok mu

Bana yardım etmek dostum çok mu zordu

Ama sonunda sen de bunu farkedeceksin

Hepsini tek yaptım diyeceksin

Etrafın kalabalıkla dolacak

Ve susup başarını seyredeceksin

Başarısız insanın nedir ki ederi

Geçtiğin yollar beterin beteri

Ve sonunda aynanın karşısına geçip

Diyeceğin tek şey TEŞEKKÜR EDERİM