Brud i tusz

W naszych oczach widać mniej niż myślisz, Dużo mniej niż mówią wszyscy, siły mamy trochę mniej niż nic w nich. Nie niosę szczęścia tylko czarne blizny, Demograficznej krzywizny- emerytowani rewolucjoniści. Kamienie w naszych rękach coraz cięższe i Oprócz wagi ich, nie czujemy już nic więcej dziś. Mało obchodzi nas co z tym będzie, Nie pamiętam jak to wygrać jest, a jak mam przegrać znów - to prędzej. Wycierają sobie gębę naszym sensem, A wszechobecny bez odstrasza od bycia trzeźwym. Kurwa - przeklinam każdy wschód, który widzę przed snem, Każdy "Teleexpress" gdy budzę się niczego pewny. Mało co koi nerwy i tak dobrze klei resztki, Uspokaja dłonie, by znów płynęły dokładniej, Stoję w kolejce po ostatnią z nowej kreski, Białe jak linia wokół mnie w miejscu gdzie upadłem. Ref. To co mieliśmy tu, pod naszą skórą tkwi, Cała ta złość i brud, ból i kłamliwe sny, Nie zmyje z nas tego nikt, tak oznacza nas Bóg, Będziemy nosić to na zawsze już... To co mieliśmy tu, pod naszą skórą tkwi, Cała ta złość i brud, ból i kłamliwe sny, Nie zmyje z nas tego nikt, tak oznacza nas Bóg, Będziemy nosić to na zawsze już, jak tusz... Nie pamiętam nic bardziej już od ostatniego szluga, Mój kawałek nieba w mieście, w którym nic się nam nie uda, Ja i moja chuda suka jakieś pół metra od szczytu. Czekając - by rzucić się w ten deszcz meteorytów. Nie mam już czego szukać, skoro znam to wszystko, Zawiedli mnie koledzy, przyjaciele - w sumie każda bliskość, Trzymam się nisko jak słońce, gdy oczy wreszcie otwieram Po kolejnej nocy z tych do zapomnienia. To co mnie tutaj przyniosło, teraz mnie zabiera, To co stworzyło mnie tym kim jestem - teraz mnie zmienia, Wstydziłem się tamtych rad doceniać i żałuję, Gdy czuję, że nie przypominam tego chłopaka teraz. Ona się nawet nie ubiera już, cóż... Nie ma sensu mi się przedstawiać, wie to zbyt dobrze, A mimo wszystko zastanawia mnie jak na imię ma Gdy siedzę obok niej patrząc w miejsce po obrączce. Tak ciężko było mi tu dotrzeć, Dziś nie wiem, w którą stronę popchnę ten mój głaz, Nie wiem czy umiałbym powtórzyć to i Czy bym chciał iść tą drogą jeszcze raz. Kurwa mać, ile można stać i patrzeć, Jak całe Twoje życie topnieje jak lód? Z czasem coraz ciężej jest mi dostrzec prawdę, Już nie wiem, co ścieka po dłoniach mi - tusz czy brud. Ref. To co mieliśmy tu, pod naszą skórą tkwi, Cała ta złość i brud, ból i kłamliwe sny, Nie zmyje z nas tego nikt, tak oznacza nas Bóg, Będziemy nosić to na zawsze już. To co mieliśmy tu, pod naszą skórą tkwi, Cała ta złość i brud, ból i kłamliwe sny, Nie zmyje z nas tego nikt, tak oznacza nas Bóg, Będziemy nosić to na zawsze już jak tusz, jak tusz. Poznaj historię zmian tego tekstu