Stofnar Falla

Stofnar falla

Stráin sölna. Stofnar falla.

Stormur dauðans næðir alla.

Ljóselskandi, langanþrungið

lífið fyllir öll þau skörð,

sækir fram í sigurvissu.

Svo er strítt um alla jörð.

Stríðsmenn falla. Hetjur hníga.

Hjaðningum er stefnt til víga.

Aldrei verður sæst á sakir.

Sækja og verjast herjum tveim

sólskinsbörn og synir skuggans.

Svo er strítt um allan heim.

Tefld er drápskák tveggja herja,

tvíefld sókn og reynt að verja.

Öllu tjaldað: erfðaheimsku,

afturhaldi, þræladygð

móti þroskans sókn til sigurs.

Svo er strítt um alla byggð.

Fallinn er hann Fjögramaki,

fyrr sem lyfti Grettistaki.

Þó að hetja hnigi í valinn,

hefjum merkið fram skal stefnt.

Syrgjum ei, en söfnum liði.

Svo skal góðra drengja hefnt.

Örn Arnarson (Magnús Stefánsson)