Perfect

หากมีดอกไม้ให้เธอ แววตาเธอคงสวยกว่า ดูคล้าย ๆ เหมือนเธอมีน้ำตา แต่กลับกลายเป็นเพียงแค่ลมผ่าน โอ้ บทกวีในยามราตรี จะปลอบเธอเอาไว้ ไม่ต้องหวั่นไหว หากลมหนาวนั้นพัดมาไกล แต่ว่าฉันจะกุมมือเธอเอาไว้ ไม่ต้องหวั่นไหว ไม่มีอำนาจใด ๆ จะทำใจเธอนั้นอ่อนแอ (เธอรู้ไหม) หากมีดอกไม้ให้เธอ แววตาเธอคงสวยกว่า (เธอรู้ไหม) บทกวีที่ร้องให้ฟัง กระซิบเบา ๆ ว่ารักคงไม่พอ (เธอรู้ไหม) หมู่ดาวที่นั่งมองตา ดวงตาเธอสวยกว่า (กว่าสิ่งใด) ว่าทั้งหัวใจฉัน ฉันรักเธอทั้งใจ อยากอยู่อย่างนี้ไปนาน ๆ เพราะฉันรักเธอ อาจมีบางครั้งเธออาจจะเหงาเดียวดาย และในตอนนี้เธอมีฉันอยู่ข้างกาย โอ้ บทกวีที่เรามีกัน จะกอดเราเอาไว้ ไม่ต้องหวั่นไหว หากลมหนาวนั้นพัดมาไกล แต่ว่าฉันจะกุมมือเธอเอาไว้ ไม่ต้องหวั่นไหว ไม่มีอำนาจใด ๆ จะทำใจเธอนั้นอ่อนแอ (เธอรู้ไหม) หากมีดอกไม้ให้เธอ แววตาเธอคงสวยกว่า (เธอรู้ไหม) บทกวีที่ร้องให้ฟัง กระซิบเบา ๆ ว่ารักคงไม่พอ (เธอรู้ไหม) หมู่ดาวที่นั่งมองตา ดวงตาเธอสวยกว่า (กว่าสิ่งใด) ว่าทั้งหัวใจฉัน ฉันรักเธอทั้งใจ อยากอยู่อย่างนี้ไปนาน ๆ เพราะฉันรักเธอ หากมีดอกไม้ให้เธอ แววตาเธอคงสวยกว่า บทกวีที่ร้องให้ฟัง กระซิบเบา ๆ ว่ารักคงไม่พอ เพราะฉันรักเธอ ในยามราตรีนี้ ไม่อยากให้พ้นผ่าน มีเราอยู่ตรงนี้ ในยามราตรีก่อน ในยามราตรีนี้ ไม่อยากให้พ้นผ่าน มีเราอยู่ตรงนี้ ในยามราตรีก่อน