Ye Dokhtar

یه دختر تو تراس روبرویی یه شال سبزو هر روز می تکونه یه شال سبز و ساده که غروبا پر از خاکستر آتشفشونه پر از خاکستر آرزوهایی که هر روز روی قلبش گر میگیرن پر از خاکستر خوابای خوبی که هر شب تو نگاه اون میمیرن همین چندوقته پیش رویاشو توی خیابون بی بهونه سر بریدن همیشه راه پروازشو بستن همیشه رو خیالش خط کشیدن براش مرده و زنده فرق نداره سیاست بازا٬ پیرا و جوونا همش دنبال قهرمان میگرده میون شاعرا آواز خونا رو دیوار اتاقش چند تا عکسه هدایت٬ کافکا، فرخزاد٬ مایکل یه عکس خاتمی چند تا مدونا یه عکس تام کروز یه عکس فیدل براش مرده و زنده فرق نداره همش دنبال قهرمان میگرده براش مرده و زنده فرق نداره همش دنبال قهرمان میگرده همش دنبال قهرمان میگرده نمیدونه که تنها توی آینه باید دنبال قهرمان بگرده هنوز باور نداره که با دستاش جهانی میشه ساخت بی ظلم و برده یه دختر تو تراس روبرویی شبا کنسرت فریادش به راهه صداش میگیره از بس غصه داره نمیشه دیدش از بس شب سیاهه ولی زنگ صداش میپیچه هرشب تو شهری که چراغاش رنگ خونن دیگه چندوقته که حتی چراغه چهار راه ها میترسن سبز بمونن میخواد یاد تموم شهر بمونه بهاری که یکی برگاشو دزدید درختی که قرنطینه شد آخر تو فصلی که زمین برعکس میچرخید صداش لبریز حرفای نگفتس سرش لبریز صد آتشفشونه یه دختر تو تراس روبرویی یه شااااال سبزو هر روز میتکونه یه شااااال سبزو هر روز میتکونه یه شااااال سبزو هر روز میتکونه