Vegen

Du og eg, vegen langs fjorden og lukta av bensin

Frå radioen strøymde ei låt om det å gå på solskin

Å gå på solskin

Vinden strauk varmt og leikent mot ei hand som hang ut ruta

Vi nærma oss målet, tenkte livet var lett som ingenting

Som ingenting

Utom bratte fjell, mellom hav og himmel

Havna vi i enden av vegen heime

Drivne mot det vi kjende best som kjærleik

Vi var heime uten tvil

Hugsa du at vi drøymde om kva livet ville bringe

mens dagane rulla forbi, såvidt vi rakk å svinge

Hugsa du det?

Du og eg i ein bil idét sola går ned

Utom bratte fjell, mellom hav og himmel

Havna vi i enden av vegen heime

Drivne mot det vi kjende best som kjærleik

Vi var heime uten tvil

Bølga slo over nakent skjær

eit alvor grov seg inn som sand mellom våre tær

Natta kom og vi vart så nær

vi kan ikkje, skal ikkje rote vekk det her

Havna vi

Heime

Drivne mot det vi kjende best som kjærleik

Vi var heime

Vi var heime

Drivne mot det vi kjende best som kjærleik

Vi var heime uten tvil