Belki Bir Gün

Sokaklar bomboş, yalnızlığım baki

Gözlerim daldı, hayal dünyam doldu taştı

Geçmişin acıları, yüreğimde taş yüklü

Hayatın yükü, omuzlarımda ağır ölçü

Düşlerim yıkık, umutlarım kırık

Geceler sessiz, yıldızlarım kayıp

Bir nefes almak bile zor, hayat yorar

Sonsuz karanlıkta kaybolurum, yollar kayar

Yavaş yavaş, adımlarım yere basar

Gözlerimde hüzün, yüreğimde sancılar

Hayatın ritmi yavaş, her gün biraz daha

İçimde bir fırtına, ama dışarıda sükûn var

Saatler geçer, günler birbirine karışır

Gözyaşlarım kurur, yüzümde izler kalır

Yalnızlıkla dans ederim, sessiz bir odada

Umutsuzca ararım, kaybolan eski günleri geri getirecek bir fırsat

Kelimeler yetersiz, anlatamam hislerimi

Gözlerimdeki ışık, yavaş yavaş sönüyor içimdeki çırpınışlarla

Gece yarısı sokakları bomboş, ruhum çaresiz

Belki bir gün, bulurum kaybolan parçaları, belki bir gün...

Yıldızlar kayar gökyüzünden, umutlarım soldu

Yalnızlıkla savaşırken, kalbimde bir yangın söndü

Zaman geçer, yaralar sarar

Belki bir gün, bulurum yeniden yolumu, belki bir gün...