Zeumer

op udder vleugels as sikkels

vangen de zwaluws t avondrood

en scheren da rakeliengs

onderdeu bruggen

en vlak boven ’t water zo vlak

dat k ze weerspiegeld zie

dat ik ze weerspiegeld zie

en ad ik in da water duuk

en mee nat aar bovenkom

weerkaatst zich die ruumte

in mn art

elke keer weer elke keer weer

roeiend deu ’t blauw

roeiend deu ’t blauw