Intro

Ik sta aan de Breelaan 110

Het huis waarvan ik ooit dacht dat het er altijd zou zijn

In deze tuin vierden we partijtjes

plakte m'n moeder een Bert & Ernie pleister op m'n knie

En boven las m'n vader iedere avond datzelfde verhaaltje voor

dat ik dus al uit mijn hoofd kende

Hier oefdende mijn broer wekenlang de kickflip op zijn skateboard

Het is een herinnering, die steeds vager wordt

Toen ik dertien werd vielen we uiteen

Sindsdien besta ik niet meer uit één stuk

Het voor en na is een wereld van verschil

Het heeft niks met elkaar te maken

en toch ook weer zo veel

Voor mijn grote broer

ik mis ons