Numba Thama Mageya

ඉස්සරම උන්නු නුඹ හන්තාන වගෙ ය

නුඹට අමතක ම මම ආදරේ වග ය

මතක අහුලන ගමන් මම අතරමග ය

නුඹට මගහැරුණු මුත් නුඹ තාම මගෙ ය

සොඳුර මේ සෘතුවේ අමාරු ම දවස් ය

සතුට යැයි කියන්නෙ ම නුඹ උන්නු හවස් ය

අතින් අල්ලන් ගියේ මාවතේ මගක් ය

ඉතින් දැන් අපි අතර නො පිරවෙන හිඩැස් ය