Μεν με θωρείς

Μεν με θωρείς, μεν με θωρείς, μεν με θωρείς

Νοιώθω γυμνός εν μέσω πύρινης βροσιής

Αλλάσσει γλιορα ο κόσμος ή εγώ μηνήσκω πίσω

Ψιθυρίζουν μου οι δαίμονες, όσο τζιαι να καπνίσω

Τζι αν καταλάβει μάνα μου πως πετυχαίνω καταλάθος;

Εν να σβήσει η περιφάνεια όπως μου σβήσε το πάθος;

Ξέρει άραγε πως νοιώθω πως ότι κάμω εν λάθος;

Ξέρει ότι πνίουμαι, τζι ας μεν θωρεί το βάθος

Τζι αν καταλάβει ο γιος μου ότι εν ξέρω τα πάντα;

Ότι σηκώνω τον ψηλά τζι ας μου ταράσσουν κράγκα

Πονούν με μυς τζιαι κόκκαλα πολλά πριν τα σαράντα

Τα βήματα μου πιο τυχαία που υπέρθεση σε κβάντα

Τζι αν δούσιν ρε οι φίλοι μου πως πνιει με η θλίψη;

Πως κάποτε στα σιείλη μου το γέλιο εν να λείψει

Πως με τον εαυτό μου κάθε μέρα είμαι σε ρήξη

Ότι μιλώ πολλά, ο τύπος μέσα μου να κρύψει

Μεν με θωρείς, μεν με θωρείς, μεν με θωρείς

Νοιώθω γυμνός εν μέσω πύρινης βροσιής

Αλλάσσει γλίορα ο κόσμος ή εγώ μηνήσκω πίσω

Ψιθυρίζουν μου οι δαίμονες, όσο τζιαι να καπνίσω

Ξαπωλώ κομμάθκια, μα γιατί τ' ακούει κόσμος

Γιατί να συρνώ βέλη τζιαι να κάμνουν μπαμ σαν όλμος

Γιατί νοιώθω το ΚουΝούΠι σαν ναν άλλος, ένας κλώνος

Είμαι το θύμα του εγώ μου οξά ο δολοφόνος

Αφού έχω τα πάντα, γιατί εν φέφκει ο πόνος;

Έχω ανθρώπους δίπλα μου, γιατί να νοιώθω μόνος;

Γιατί τζιυλά περίεργα μέσα στο νου μου ο χρόνος;

Χρόνια ανηφορίζω, πότε εν να τελειώσει ο δρόμος

Τωρά θωρούν με ουλλοι σαν τον ήλιο ν' ανατέλλω

Παρασύρει τους το hype τζιαι ας μεν ξέρουν τι θέλω

Κάθε μου τραγούδι εν κομμάτι της ψυσιής μου

Εν η χαρά, ο πόνος μου, η μνήμη τζι η οργή μου

Μεν με θωρείς, μεν με θωρείς, μεν με θωρείς

Νοιώθω γυμνός εν μέσω πύρινης βροσιής

Αλλάσσει γλίορα ο κόσμος ή εγώ μηνήσκω πίσω

Ψιθυρίζουν μου οι δαίμονες, όσο τζιαι να καπνίσω

Ο τόπος που μεγάλωσα αγάπη μα τζιαι μίσος

Ξέρουν το οι χωριανοί; νοιώθουν το ίδιο ίσως

Εξέβηκα που το χωρκό τζι ακούει με η νήσος

Τζι ας περπατώ ξυπόλητος όπως είπεν ο Ρίτσος

Τι αγαπούσιν τελικά, το είναι μου η το φαίνεσθαι

Εφυλάκιζα τον έφηβο εντός μου μα εδραπέτευσε

Σαν το σκακιστή, θωρώ μπροστά δέκα κινήσεις

Μα εν τέλει τη ζωή μου καθορίζουν παρορμήσεις

Ποιός είμαι τελικά κάτω που τόσες μάσκες;

Οι τρόποι μου οι καλοί ή οι συνήθειες οι σκάρτες;

Αέναο ταξίδι για να βρω τον εαυτό μου

Ονόμασα ΚουΝούΠι το πιο καθαρό Εγώ μου

Μεν με θωρείς, μεν με θωρείς, μεν με θωρείς

Νοιώθω γυμνός εν μέσω πύρινης βροσιής

Αλλάσσει γλίορα ο κόσμος ή εγώ μηνήσκω πίσω

Ψιθυρίζουν μου οι δαίμονες, όσο τζιαι να καπνίσω

Αν καταλάβουν οι MCs πως εν με κόφτει που κανένα;

Πως ραππάρω τζι εν γουστάρω να το παίξω νούμερο ένα

Πολλοί λαλούν πολλά άλλα μιλούν τα δεδομένα

Θέλουν χρυσά μικρόφωνα, εχω χρυσή τη πέννα

Μεν με θωρείς ρε, μεν με θωρείς

Χορεφκώ τίτσιρος στον ήχο της βροσιής

Αλλάσσει γλίορα ο κόσμος, αλλά εν κάμνω βήμα πίσω

Ψιθυρίζουν μου οι δαίμονες για να τους αγαπήσω