Vasanizomai

Eίναι η αγάπη φυλακή κι αυτή η πόλη μια πληγή

ένα τσιγάρο την αυγή,μονάχος φίλος στη ζωή

κι αν σε αδίκησα πολύ, εμένα ποιος θα με νοιαστεί

μόνος παλεύω στη ζωή και στο τηλέφωνο σιωπή

Και βασανίζομαι

κι εσύ αγάπη μου ζητάς μα εγώ έχω μάθει μοναχά

να εξαφανίζομαι

συγχώρα με που δεν μπορώ σε σένα νά ανταποκριθώ

μα βασανίζομαι,εδώ και καιρό απλά δεν νιώθω κάποιο ενθουσιασμό

κι όλο διαλύομαι,νιώθω αυτής της εποχής τα πρέπει και οι επιταγές να με καταπίνουνε

και βασανίζομαι

Είναι το σκέπασμα βαρύ, μου έχει λιώσει το κορμί

και τώρα ποιος να σηκωθεί ν'αφήσει λίγο φως να μπει

μέσα μου ζήσανε πολλοί και διαφορετικοί εαυτοί,

τώρα μου μοιάζουν όλοι ξένοι, δεν ξέρω ποιος μ' εκπροσωπεί

Και βασανίζομαι

κι εσύ αγάπη μου ζητάς μα εγώ έχω μάθει μοναχά να εξαφανίζομαι

συγχώρα με που δεν μπορώ σε σένα ν' ανταποκριθώ

μα βασανίζομαι,

εδώ και καιρό απλά δεν νιώθω κάποιο ενθουσιασμό

κι όλο διαλύομαι,

νιώθω αυτής της εποχής τα πρέπει και οι επιταγές

να με καταπίνουνε

και βασανίζομαι

Κι αν σε αδίκησα πολύ, εμένα ποιος θα με νοιαστεί

μόνος παλεύω στη ζωή και στο τηλέφωνο σιωπή

Και βασανίζομαι

κι εσύ αγάπη μου ζητάς μα εγώ έχω μάθει μοναχά να εξαφανίζομαι

συγχώρα με που δεν μπορώ σε σένα ν' ανταποκριθώ

μα βασανίζομαι,

εδώ και καιρό απλά δεν νιώθω κάποιο ενθουσιασμό

κι όλο διαλύομαι,

νιώθω αυτής της εποχής τα πρέπει και οι επιταγές

να με καταπίνουνε

και βασανίζομαι