ริมฝั่งหนองหาน

ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน

อ้ายนั่งเบิ่งฟ้า

คึดฮอดแก้วตา เจ้าไปสิเล้อ

พระธาตุเชิงชุมถามข่าว

ภูพานบ้านเฮายังคอยเสมอ

ใจเค็มคือเกลือแท้น้อน้องสาว

ฝนปรอยจากฟ้าเหมือนน้ำตาไหล

ในใจของอ้าย

เป็นห่วงคนไกลบ่มีข่าวคราว

น้ำหลากหนองหานฝูงปลา

ชวนกันพาลอยลงลำปาว

ดั่งใจผู้สาวที่ไปหวั่งหวั่ง

อ้ายบ่แม่นผาแดง

บ่มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า

ให้คนลืมคราว คึดฮอดความหลัง

ย่านผู้เขียวใบหม่อน

ไปหลงคำวอนของคนมีตังค์

ย่านเขาเด็ดนางไปใส่ต้มยำ

ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน

เป็นสีโศกโศก

ส่งใจกับนก

ไปบอกคนงาม

เจ้าสีนานวลของอ้าย

คั่นบ่ลืมไลฮักและถ้อยคำ

อยากให้กลับลำ

คืนทุ่งหนองหาน

อ้ายบ่แม่นผาแดง

บ่มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า

ให้คนลืมคราว คึดฮอดความหลัง

ย่านผู้เขียวใบหม่อน

ไปหลงคำวอนของคนมีตังค์

ย่านเขาเด็ดนางไปใส่ต้มยำ

ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน

เป็นสีโศกโศก

ส่งใจกับนก

ไปบอกคนงาม

เจ้าสีนานวลของอ้าย

คั่นบ่ลืมไลฮักและถ้อยคำ

อยากให้กลับลำ

คืนทุ่งหนองหาน