โง่

รู้ดีหมดเลยทุกอย่าง

เหลือเพียงเรื่องเธอนั้น

ที่ยังไม่รู้ต้องทำไง

ต้องการให้เธอรัก

เราต้องทำขนาดไหน

จะทำอย่างไรคิดนาน

ตั้งใจบอกไปว่ารักเธอ

ตั้งใจอยู่แบบนั้น

พบเธอก็จังก็ใจสั่น

พูดจาอะไรไม่ออก

แค่มองอยู่อย่างนั้น

จนเธอกลับไปนอนแล้ว

แค่เห็นหน้าเธอก็ตึ๊บทุกทีเลย

แค่กลัวมันเฉื่อยกะทันหัน

แค่กลัวตัวเองจะคิดไม่ค่อยทัน

มันทำไมทำไมต้องเป็นอย่างนี้ปัดโธ่เอ๊ย

เรื่องโง่โง่ฉลาดนัก

แต่เรื่องความรักไม่ยักจะเข้าใจ

แบบยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ...

ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้เมื่อไหร่จะมีคนรักสักที

ตั้งใจจะไปพบเธอเหมาเลยล่ะดอกไม้

ให้เธอก็คงต้องชอบใจ

แล้วพอเมื่อเธอถามไถ่ให้ใครหล่ะดอกไม้

ก็บอกจะไปไหว้พระ

แค่เห็นหน้าเธอก็ตึบทุกทีเลย

กลัวมันเฉื่อยกะทันหัน

ยากแค่กลัวตัวเองจะคิดไม่ค่อยทัน

มันทำไมทำไมต้องเป็นอย่างนี้ปัดโธ่เว้ย

เรื่องโง่โง่ๆฉลาดนัก

แต่เรื่องความรักไม่ยักจะเข้าใจ

แบบยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ

ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้เมื่อไรจะมีคนรักสักที

เรื่องโง่โง่ๆฉลาดนัก

แต่เรื่องความรักไม่ยักจะเข้าใจ

แบบยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ

ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้เมื่อไรจะมีความรัก

เรื่องโง่ๆฉลาดนัก

แต่เรื่องความรักไม่ยักจะเข้าใจ

และยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ

ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้เมื่อไรจะมีคนรักสักที