Qaminer

Քեզ ես թաքցնում եմ վերնագրում,

Բայց ուրիշին են վերագրում,

Բուժում ես իմ վերքերը հին,

Համբույրով այն մակագրում:

Դու իմ իմաստ, իմ նպատակ,

Հոգիդ մաքուր ու անապակ է,

Թե կորես, նորից կզգամ ՝

Կյանքիս ծովը անապատ է:

Ես արտիստ եմ, երաժիշտ,

Դու իմ լույսն ես, իմ մուսսան:

Երբ դու կողքիս ես, ի՞նչ է վիշտը,

Չեմ հիշի էլ ես հուսամ:

Դու մի տեսիլ, այլ տիեզերք,

Գերագույն մարդու հաճույք,

Չտեսնված դու իմ երազ,

Չոր աչքերիս վեջին արցունք:

Դու աննման ես, ակամա,

Մեկ բառով՝ Աստվածածին,

Քո շնորհիվ եմ ես ապրում,

Ամենամաքուր իմ թթվածին:

Դու մի տեսիլ անիրական,

Ես սիրուց հարբած պոետ,

Ով դարձել է հոգեկան,

Որ չանցկացրեց րոպեն քեզ հետ:

Քո գոյությամբ եմ ես մաշում

Իմ գրիչների թանաքը:

Քո գույներից ծարավ մնաց

Իմ հոգու ներկապնակը:

Սառը զենք է քո հայացքը,

Որին դեմ օրենք չկա:

Բանտարկել եմ քեզ սրտում իմ,

Դու գոռում ես՝ ելք չկա:

Քեզ հորինել են,

Տաք քամիները,

Շողում ես դու, շողում ես դու,

Վառ՝ քան աստղերը:

Ի՞նչ բան է սերը,

Ես հասկացել եմ,

Երբ իմ գրկում, երբ իմ գրկում,

Ես քեզ զգացել եմ

Քեզ հորինել են,

Տաք քամիները,

Շողում ես դու, շողում ես դու,

Վառ՝ քան աստղերը:

Ի՞նչ բան է սերը,

Ես հասկացել եմ,

Երբ իմ գրկում, երբ իմ գրկում,

Ես քեզ զգացել եմ