โสภา

นาง คำแพงเจ้าจำแลงแปลงกายออกมาแต่ป่าได๋

เพียงได้เห็นได้พบได้พานใจมันก็หวั่นไหว กะหลงมักคักเลยบ่ต้องอิหยั่งมากมาย

ฮุฮู คำ ขาวจู้นพูนละมุนคุณเธอชื่อว่าจั่งได๋ คันขอLINE ไลน์สิน่าเกลียดไหม

อยากเว้านำเนาะ กะคนมันฮักเบิ่ดใจ ฮู้ฮู้

*กะเจ้างาม เจ้างามแม่นลูกผู้ได๋ คนไคมีผัวล่ะไป่ ได้โปรดรับไว้ พิจารณา

**ฮู้บ่หนออ้ายหลงฮักเจ้า และแอ้ะ แอ้วแก้วตา โอ โอ แม่โสภา ละลายหมดใจอ้ายนี่

อยากจะเข้าไปซูนกาย บายเบิ่ง เเก้มปี่ลี่ พอสิมีวิธีบ่นอให้เจ้านี่ มักอ้ายคืน

ต้องใช้น้ำมันจักโรงงานน้อจั่งสิทอดสะพาน เป็นทางให้โตอ้ายไปฮอดใจคนงาม

อาการปานเมาซามันนอนยิ้มตั้งแต่มื้อวาน เพียงได้ยินทุกถ้อยวาจาล่ะหัวใจมันชื่นบาน

นี่ล่ะเเม่อิเพลงที่นำหามาเนิ่นนาน นี่ล่ะคนสิบายสีนำมื้อแต่งงาน

นี่ล่ะคนสิครองคู่กันอยู่เฮือนซานเดียวกัน ค้นเจ้าบ่ฮักอ้ายคงสิทรมาร

เอยย ไอ้คำว่ารักที่ฉันให้เธอ อยากเก็บมันไว้หรือเปล่า

วอนให้เจ้าสะดับโปรดฟังเสียง คำเรียกร้องขอรักผ่านสำเนียง เอิงเอย ส่งไปสุดเสียงให้แม่โสภา