Talagh

بشنو همسفر من از این قصه تلخ راه دشوار ای تو تک چراغ این شب تار این که گذشتن از کنار قصه ها نیست این که یه تصویر از سقوط آدما نیست ما بی تفاوت به تماشا ننشستیم ما خود دردیم، این نگاهی گذرا نیست سفر چه تلخه در امتداد اندوه حس کردن مرگ، لحظه ویرانی کوه همپای هر بغض، شکستن و چکیدن از درد غربت بی صدا فریاد کشیدن بشنو همسفر من با هم رهسپار راه دردیم با هم لحظه ها را گریه کردیم ما در صدای بی صدای گریه سوختیم ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختیم از مخمل درد، به تن عشق جامه دوختیم تا عجز خود را با هم و بی هم شناختیم تنهایی رفتیم به عجز خود رسیدیم با هم دوباره زهر تنهایی چشیدیم شاید در این راه اگر با هم بمانیم وقت رسیدن، شعر خوشبختی بخوانیم