Gheseh

تو اگه قصه بخوایی

دل پر غصه بخوایی

همه شهر برات قصه میگن

قصه از این دل پرغصه میگن

پس بذار منم برات قصه بگم

بگم ای همدم من

توی این دشت بزرگ

که بهش دنیا میگن

چرا من مثل یک شبکور سیاه

باید از نور گریزون باشم

یا چرا مثل یک زنبور نحیف

باید از باد هراسون باشم

چرا پس دست نوازشگر باد

خرمن زلف منو شونه نکرد

یا چرا شادی دنیای شما

تو دل غم زده ام خونه نکرد

چرا من مثل یک خنیاگر پیر

باید از دور زمان دور باشم

یا که چون شبنم پاکیزه صبح

خالی از تابش یک نوری باشم

ببین ای همدم من

تو اگه قصه بخوایی

دل پر غصه بخوایی

همه شهر برات قصه میگن

قصه از این دل پرغصه میگن

قصه از این دل پرغصه میگن

قصه از این دل پرغصه میگن

قصه از این دل پرغصه میگن