Mahtab

مهتاب ای مونس عاشقان

روشنایی آسمان آه مهتاب

ای چراغ آسمان

روشنی بخش جان

کو ماهم؟

نزدت چه شبها با او در آنجا بودیم

فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم

با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم

مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم

مهتاب، امشب که پیش توام

او رفته و من مانده ام، آه افسوس

رفت و آن دوران گذشت

سر نهم بر کوه و دشت

از هجرش

نزدت چه شبها با اون در آنجا بودیم

فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم

با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم

مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم