Nasze Slowa Nasze Dni

Nasze wspólne słowa, nasze wspólne dni

Dzień zachodzi ciepłem twego ciała, ja i ty

Nasze wspólne myśli, rozpoznają nas

Kiedy wschodzi słońce, promienieje twoja twarz

Ja w każde popołudnie, inny jadam chleb

Obcy ludzie mówią mi, że kochają mnie

Kochają mnie mhm...

Że kochają mnie

Mówisz o wolności, głos rozpuszcza łzy

Gdzieś za oknem ktoś udaje kogoś

A nie jest nim, bo pełno w nas energii

I pełne szklanki są

Ale daleko jest, daleko jest, daleko jest...

Mój dom, w którym piszę od lat

Mój dom, w którym płaczę nie raz

Czy to znasz? Tak, ty to znasz

Mój dom, w którym piszę od lat

Mój dom, w którym płaczę nie raz

Czy to znasz? Tak, ty to znasz

Nie, nie, nie, nie, nie

Ja nie chcę oszukiwać, kłamać, wodzić i

Być człowiekiem, który zawsze ma te lepsze dni

Bo serce moje płonie, a ciało moje drży

Ale daleko jest, daleko jest, daleko jest...

Mój dom, w którym piszę od lat

Mój dom, w którym płaczę nie raz

Czy to znasz? Tak, ty to znasz

Mój dom, w którym piszę od lat

Mój dom, w którym kocham nie raz

Czy to znasz? Tak, ty to znasz

Nasz dom! Nasz dom, nasz dom!

Nasz dom

Nasz dom, w którym piszę od lat

Nasz dom, w którym kocham nie raz

Czy to znasz? Tak, ty to znasz

Nie raz chciałeś odejść, nie raz chciałeś uciec i...

I co dalej? I co dalej?