Benim Kışlarım Yaza Benzer

Benim kışlarım yaza benzer en çok Öyle soğuklarda yanarım ki Üşüdüğümü kimse bilmez Kimse bilmez yalnızken yaşadığım kalabalığı Yanarım kışın soğuğunda Kavrulurum yalnızlıkla Karlar altında göğsümde bir alev gizlidir Ben en çok kışı severim Benim gibi kimsesiz Bende sizin gibi kirlenmişliklerimi karlar altında gizlerim Ayıplarımı ve günahlarımı örten karlar Güneşten daha fazla ısıtır beni Karlar unutturur bana hayatın ettiklerini ve hatırlatır güneşin kıymetini En çok kışı severim ben En çok kışın ısınmaya Kış karları,karlar üşümeyi ve üşümekte ateşi ve yazı sevdirir Her kış gelecek yazı düşler ve alev alev yanarım Ve özlemim öyle büyüktür ki Karlar altında kendime sahte bi güneş yaratırım Utancımı ört kar tanesi Yalnızlığımı utandır Yalnızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır Yanlızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır Yalnızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır Benim kışlarım yaza benzer En çok kendim inanırım İyi bilirim karların dondurduğu kadar yaktığınıda Ve bir yaz günü kaybettiğim umutlarımı Bir kışın göbeğinde ki boranlarda ararım Budur kendime söylediğim en kötü yalanım Ben en çok yazları üşürüm Kışın geleceğini bilmek Gelecek korkusunu uyandırır yüreğimde Kışı düşünmekten yazı yaşayamam en çok Onun için benim kışlarım yaza benzer Ve yüreğimde yazları yaşarım Bedenim karlar altındayken Birtek düşüncelerimi tutsak edemez bedenim Hislerimi tutsak ettiğinden ve kuşkularımı örttüğünden başka Hep bir kış ortasında yazın ölmeyi düşünürüm Ölürüm de zaman zaman Ama öldüğümü hepinizden gizlerim Utancımı ört kar tanesi Yalnızlığımı utandır Yalnızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır Yalnızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır Yalnızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır Yalnızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır Yalnızlığımı sil kar tanesi Beni bir daha kandır