Uciekaj Moje Serce

Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila

Splecione ręce gdzieś na plaży, oczu błysk

Wysłany w biegu krótki list

Stokrotka śniegu, dobra myśl

To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust twych

Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach

Kropelka żalu, której winien jesteś ty

Nieprawda, że tak miało być

Że warto w byle pustkę iść

To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust twych

Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne

Nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś

Żałośnie chuda kwiatów kiść

I nowa złuda, nowa nić

To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust twych