Eins og dalalæðan skreið um hlíðarnar,
Við læddumst hljótt um stræti borganna.
Frá óttu fram á miðjan morguninn
Hljóðrænt myrkur streymir um mín vit.
Á dauðans vængjum svíf
Fram á rauða nótt.
Á dauðans vængjum svíf.
Frá náttmáli uns dagur rís á ný,
Með ljós í flösku fram á rauða nótt,
Við drukkum í okkur fegurðina.
Af sárri reynslu, og bitri, vitið vex.
Á dauðans vængjum svíf
Fram á rauða nótt.
Á dauðans vængjum svíf
Fram á rauða nótt.
Á dauðans vængjum svíf.
