Daj znak
Jak już dojdziesz do siebie
Masz czas
Ja potrafię tu siedzieć
I nie czekać, lecz żyć, śpiewać i śnić
I nie czekać, lecz żyć, śpiewać
Daj znak
Jak już będziesz człowiekiem
Masz czas
A Ja w Ciebie wierzę
Z daleka wyglądasz jak piękny kraj
Miodu i mleka, kolor i smak
Z daleka przyciagasz jak lepszy świat
Jak nowa planeta, a na niej raj
Z daleka jak biegniesz racje masz
Lecz muszę czekać na Twój znak
To jeszcze nie teraz, to nie ja!
Sto lat, sto lat samotności
Sto lat, wiary nadziei i mdłości
Sto lat, sto lat samotności
Sto lat wiary, nadziei i mdłości
Sto lat, sto lat samotności
Sto lat, sto wiary nadziei i mdłości
Sto lat, sto lat samotności
Sto lat, sto wiary nadziei i mdłości
Sto lat...
Sto lat...
Sto lat...
Sto lat...
