นางห้อง

มารับฉันไปวิมานเมืองแก้ว แล้วก็ปล่อยลอยคว้างอยู่กลางดงดาว มารับฉันไปค้างคืนชั่วคราว ได้ความสาวเอิบอิ่มชิมชื่นชีวา หากตัวฉันเป็นเช่นกากีชั่ว ฉันคงชั่วอย่างคนที่มีราคา เป็นเมียของคนชั้นพระราชา ไม่ใช่มาอยู่อย่างอนาถาใจ พรรควิมานเมืองแก้ว วับแววแพรวพร่าง ต่างแบบต่างเบอร์บอกไว้ หมดเวลาแล้วต่างคนยิ้มลาต่างไป เหลือความอ้างว้างใจ กับรอยเปียกปอนน้ำตา ชีวิตของคนขายพิศวาท ทั้งปีทั้งชาติตกเป็นทาสนาฬิกา คนนั้นเดี๋ยวไปเดี๋ยวคนนี้มา อิ่มเสน่หาแต่กลับขาดแคลนน้ำใจ ชีวิตของคนขายพิศวาท ทั้งปีทั้งชาติตกเป็นทาสนาฬิกา คนนั้นเดี๋ยวไปเดี๋ยวคนนี้มา อิ่มเสน่หาแต่กลับขาดแคลนน้ำใจ