Bláfjall

Sá aldrei feigðiná í augum þér Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki Hann torir Ég sá hann aldrei fæðast í þér Sá hann aldrei læðast að mér Hann læðist að mér sem lyktarlaust gas Hann læðist... Æ, siðan er ég hræddur Æ, siðan er ég flán Æ, siðan er ég kvalinn Lotningin fékk dóm Æ, siðan ég varð maður Æ, siðan óx mér þor Hef stigið inn í óttann Hef þegið dauðans boð Fann aldrei veikina veikin í þer Fann ekki andans hörgul hjá þér Vitstola er, á mólinni ek út í tómið Sá aldrei dauðann í augum þér Sá aldrei feigðina fæðast í mér Hun fegrast í mér, hún hæðist að mér Ó, svo Lævis Mig dreymdi svo oft úr rústum ég reis Í fjörðinn ég hélt á ný Við fjallanna rót, og við jökulsins bót Og vakna í hinsta sinn Sá aldrei feigðiná í augum þér Sá aldrei ei dauðann, hann speglast í mér Hann righeldur í mig og sleppir mér ekki Hann torir