Banoo Jan

تو اگر دست نجنبانی دلم پیر شود طفلِ نوپای غزل باز زمین گیر شود بی قرارم که به دست آورمت من یا نه ترسم از دست بری و تا ابد دیر شود همه تقدیرِ جهان بی تو نمیرزد هیچ جز نگاهِ تو نگاهی که نمیرزد هیچ اندکی فرصت شادی که در این دنیا هست بی تو این شادی و غم ها و جهان یک جا هیچ (بانو جان) فرفری مویِ غزل سازِ منی (بانو جان) عشق خاموشِ غزل های منی (بانو جان) تو از این حالِ دلم بی خبری (بانو جان) جز دلِ من به کسی دل ندهی بانو جان، بانو جان، بانو جان دلِ من گرمایِ دست تو را می خواهد برق اغوا گر چشمانِ تو را می خواهد باد هم اغوایِ این همه مویِ فر شد مویِ فر دار و غزل دارِ تو را می خواهد من شدم در به درِ یک بله از لب هایت بس که یک عمر نشستم که بگویی شاید این همه ناز نکن من چه گناهی کردم که شدم عاشق آن رویِ چو قرصِ ماهت (بانو جان) فرفری مویِ غزل سازِ منی (بانو جان) عشق خاموشِ غزل های منی (بانو جان) تو از این حالِ دلم بی خبری (بانو جان) جز دلِ من به کسی دل ندهی فرفری مویِ غزل سازِ منی (بانو جان) عشق خاموشِ غزل های منی (بانو جان) تو از این حالِ دلم بی خبری (بانو جان) جز دلِ من به کسی دل ندهی لالالای لای لالای لای لالا (بانو جان) لالالای لای لالای لای لالا (بانو جان) لالالای لای لالای لای لالا (بانو جان) لالالای لای لالای لای لالا