Asteri

Κάποτε παιδιά μία μια φορά

Στήσανε καρτέρι σε κάποιο αστέρι

Από ανηφοριά ρίξανε πετονιά

Κάτω να το φέρουν τόσα λίγα ξέρουν

Χτίσανε σκαλιά ξυλοπόδαρα

Βάλανε να το φτάσουν να το καλοπιάσουν

Και με τα πολλά πιάστηκε καλά

Τράβα λίγο ακόμα ν' ακουμπήσει χώμα..

Δεν ήταν αυτό φεγγαρόλουστο

Φώτιζε πλανήτες άστρα και κομήτες

 Και στη γη παιδιά μαλλιοκούβαρα

Σύρθηκε ως το δρόμο και ξέμεινε μόνο

Πέφτει ανάμεσα στ' αυτοκίνητα

Πόσο έχει τρομάξει θέλει να πετάξει

Άνεμος φυσά από μακριά

Και στις ρόδες βλέπει τη ζωή του να κυλά