Ravijn

Hij gaat al jaren elke morgen Naar dezelfde baan en dan om vijf uur weer naar huis In de trein droomt hij de toekomst Ik vertrek het roer gaat om En stipt om kwart voor zes is ie weer thuis Om zes uur eten, een uitgeblust gezin Zwijgend daalt hij in zijn hoofd af naar een nieuw begin Morgen gaat ie het ze zeggen Hij wil zo niet langer door Maar de dag erna zit ie weer op het oude spoor Maar als ik iets zou mogen zeggen, het is geen rechte lijn En de grens maar iets verleggen gaat maar zelden zonder pijn Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn En om die te kunnen plukken moet je durven bang te zijn Z'n hoofd zit barstens vol met plannen Alleen het doen is een probleem Om stil te zitten alle reden, om op te staan vind hij er geen Zolang ie droomt is het net alsof het lijkt Of ie toch iets van zichzelf ziet als ie in de spiegel kijkt Maar als ik iets zou mogen zeggen, het is geen rechte lijn En de grens maar iets verleggen gaat maar zelden zonder pijn Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn En om die te kunnen plukken moet je durven bang te zijn In vol ornaat, door de mist Liever dan, je nooit vergist Maak een sprong, recht vooruit Of vliegt de bocht er lachend uit. Want als de mooiste bloemen groeien, langs de rand van het ravijn Dan moet daar ook het beste uitzicht op je stoutste dromen zijn Maar als ik iets zou mogen zeggen, het is geen rechte lijn En de grens maar iets verleggen gaat maar zelden zonder pijn Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn En om die te kunnen plukken moet je durven bang te zijn Moet je durven Moet je durven Moet je durven Moet je durven bang te zijn.