ถึงคนไกล

จากมาไกลที่เคยพักพิง ยิ่งห่างไกลยิ่งไม่รู้ตัว

ที่จากมานั้น อบอุ่น เท่าใด

นานจนเลือนคนที่เฝ้ารอ คนที่คอยยังคงคิดถึงและเป็นห่วง

ไม่ได้รู้ เป็นอย่างไร

ฝากทุกคนที่แทนความหมายจากใจ ให้เธอ

บอกเธอเพียงได้รู้ว่าฉันห่วงใย เหมือนเดิม

วันเวลาที่ล่วงเลย ยังคงรอคอยเฝ้าพบเจอ ว่าสิ่งไหน ที่มี

อีกไม่นานคนนี้จะกลับไป

เพราะไม่มีที่แห่งไหนจะเป็นสุขใจ อย่างตรงนั้น เธอก็รู้ใช่ไหม

จะโอบกอดเธอไว้อย่างในวันวาน ก็ที่ตรงนี้มันเหงาเสียจนจับใจ

ขอเธออย่าเปลี่ยนไป เพราะฉันคิดถึงเธอ เหลือเกิน

แค่ฟังเสียงของเธอก็อุ่นใจ จากอ่อนล้ามีแรงลุกขึ้นใหม่

ผ่านวันนี้ ที่ยังไม่เป็นดั่งใจ

คำปลอบโยนที่เธอนั้นพูดมา ความอ่อนโยนที่เธอได้ส่งมา

ช่างแสนมีค่า ขอบคุณวันนี้ที่มีเธอ

ฝากทุกคนที่แทนความหมายจากใจ ให้เธอ

บอกเธอเพียงได้รู้ว่าฉันห่วงใย เหมือนเดิม

วันเวลาที่ล่วงเลย ยังคงรอคอยเฝ้าพบเจอ ว่าสิ่งไหน ที่มี

อีกไม่นานคนนี้จะกลับไป

เพราะไม่มีที่แห่งไหนจะเป็นสุขใจ อย่างตรงนั้น เธอก็รู้ใช่ไหม

จะโอบกอดเธอไว้อย่างในวันวาน ก็ที่ตรงนี้มันเหงาเสียจนจับใจ

ขอเธออย่าเปลี่ยนไป เพราะฉันคิดถึงเธอ เหลือเกิน

และอีกไม่นาน ที่ฉันจะกลับไป

เพราะไม่มีที่แห่งไหนจะเป็นสุขใจ อย่างตรงนั้น เธอก็รู้ใช่ไหม

จะโอบกอดเธอไว้อย่างในวันวาน ก็ที่ตรงนี้มันเหงาเสียจนจับใจ

ขอเธออย่าเปลี่ยนไป เพราะฉันคิดถึงเธอ เหลือเกิน

เส้นทางแสนยาวไกล ที่ตัวฉันต้องไป

แต่ว่าเสียงหัวใจ มีแต่เธอ คิดถึงเธอเหลือเกิน

ดวงอาทิตย์ลาไป จันทราแสงลับไป

แต่ว่าเสียงหัวใจ มีแต่เธอ เพราะฉันคิดถึงเธอ