Jest Między Nami Obcość

Jest między nami obcość, i sucha płynność upału

I złoty piasek pagórka z podpisem wiatru falistym

Nie znam Cię – i ty mnie nie znasz. A już cię w sercu zebrałem

Jak grudkę piasku w dłonie ze śladu nóg twych strzelistych

Serce wysyła Morse'em do twego serca sygnały

Czuję puls krwawy w skroniach, na plecach mam ciężar nieba

Drżą bezszelestnie w powietrzu myśli, napięte jak strzały

Wiedz! Zgadnij! – i oto czujesz, i oczu błyskiem się gniewasz

Wstajesz i idziesz wprost w słońce kołysząc morze jak welon

Pierś zapomina oddechu przeszyta myślą na wylot

Ciałem przekreślasz horyzont i mieszasz z grzywy fal bielą

Na wielkiej palecie nieba mewy kolisty przelot

Gdy cię u brzegu pożegna mych oczu paląca pieszczota

Woda pieściwie otuli łęk bark twych zielonym zdrojem

I gdy się mokro rozśmieje deszcz kropel w srebrnych migotach

Bronzowym rzutem ramienia sercem mi przetniesz na dwoje