Heiðin

Köld veröldin veit þér ei af,

varla átt þér samastað

frið engan í andartak gaf,

ekki getur sæst við það

Biðin þig vel getur borið,

býsna langt kjósir þú það

en ríst' á lappir er ljúft kemur vorið

og létt sólskín rennur í hlað

Lífið þér bíður ef leitar þú vel

leiðina greiða reynd' að sjá

veistu það þú verður heimtur úr hel

og hjartað mun lifna við þá