Note (feat. Rim Silly Fools)

อยากจะเขียนอยากจะจดให้มันหมด

ทุกความเจ็บช้ำเขียนใส่ลงไปไม่รู้จบ

ทุกๆ ความผิดหวังที่ทำให้ใจมันหายหด

จงระบายมันออกมาเท่าที่กระดาษมันพอจด

จำความรู้สึกในตอนนี้ให้ขึ้นใจ

เรียนรู้ไปกับมันเพื่อรอมันหวนกลับมาใหม่

ถ้ามึงคิดที่จะรักมันไม่มีวันหายไป

และตราบาปของความรู้สึกจะอยู่กับมึงไปจนตาย

ความเสียใจจะทิ่มแทงทะแยงลึกไปถึงกระดูกดำ

แต่มึงจงเรียนรู้ ว่าสุดท้ายจะหลาบจำไม่กลับคำ

หวนคืนกลับไปยืนอยู่จุดเดิม

ถ้ามึงรู้จักหลาบจำก็อย่ากลับไปโดนซ้ำเติม

ทุกๆสิ่งบนโลก ไม่มีอะไรที่แน่นอน

แม้กระทั่งความเจ็บปวดมันก็มีเวลาที่สุกงอม

ถึงแม้เวลามันดูเหมือนถูกตัดทอน

แต่มึงต้องอยู่ให้ได้ถึงแม้ในใจจะสั่นคลอน

มึงต้องเข้มแข็งแม้ในใจจะอ่อนแอ

ยืนด้วยแข้งขาที่มีแม้ไม่มีใครเหลียวแล

ใครจะมองยังไง ไม่ต้องสนไม่ต้องแคร์

แม้ว่าในสุดท้ายทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

ไม่อาจจะยืนได้เหมือนวันเก่า

สุดท้ายไม่มีแล้วเรา

จดจำเอาไว้ทุกสิ่ง

สุดท้ายต้องปล่อยมือ

ต้องรับความจริง

บางอารมณ์ก็นึกคิดอยากให้ชีวิตมันจบไป

มันไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะต้านทานความเสียใจ

แต่มึงจงอย่าลืมว่ามึงอยู่เพื่อใคร

ก็แค่คนคนๆเดียว จะตายเพื่อมันทำไม

มันยังมีอีกหลายปัญหาที่พร้อมจะถาโถมมาใส่มึง

เรื่องที่มึงเสียใจที่สุดบางทีอาจจะไม่ได้ครึ่งนึง

ของใครหลายๆ คนที่ต้องเผชิญปัญหาตั้งมากมาย

แต่แล้วสุดท้ายทางออกของเค้าก็ไม่ใช่ความตาย

มึงต้องเข้มแข็งแม้ในใจจะอ่อนแอ

ยืนด้วยแข้งขาที่มีแม้ไม่มีใครเหลียวแล

ใครจะมองยังไง ไม่ต้องสนไม่ต้องแคร์

แม้ว่าในสุดท้ายทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

ไม่อาจจะยืนได้เหมือนวันเก่า

สุดท้ายไม่มีแล้วเรา

จดจำเอาไว้ทุกสิ่ง

สุดท้ายต้องปล่อยมือ

ต้องรับความจริง

อยากจะลืมจะลบทุกอย่าง

ความรักที่มันสวยงาม

โปรดจงอย่าหัน อย่ามองมาที่ฉันได้ไหม

และฉันไม่คิดจะกลับไป

คืนวันที่ผ่านได้เปลี่ยนไป

มึงต้องเข้มแข็งแม้อ่อนแอ แม้ไม่มีใครมาเหลียวแล

ไม่ต้องไปสนไม่ต้องแคร์ แม้ทุกๆ อย่างจะเปลี่ยน

ไป

ไม่อาจจะยืนได้เหมือนวันเก่า

สุดท้ายไม่มีแล้วเรา

จดจำเอาไว้ทุกสิ่ง

สุดท้ายต้องปล่อยมือ

ต้องรับความจริง

อยากจะลืมจะลบทุกอย่าง

ความรักที่มันสวยงาม

โปรดจงอย่าหัน อย่ามองมาที่ฉันได้ไหม

อยากจะเขียนอยากจะจดให้มันหมด

ทุกความเจ็บช้ำเขียนใส่ลงไปไม่รู้จบ

ทุกๆ ความผิดหวังที่ทำให้ใจมันหายหด

จงระบายมันออกมาเท่าที่กระดาษมันพอจด