Nie Mów Do Mnie

Widzę tutaj stale kabaret szyty na miarę

A w nim stary spory talent do spoufaleń

Życzliwie dajesz palec, a więc zawraca gitarę i

Nie wstydzi się pójść dalej, bo w końcu widzi ofiarę

Chcesz mi się podlizać i pogadać, wejść

Ja chcę ci podpisać i spadać. Cześć!

Miliardy twarzy na straży nowych miejsc

Warto zauważyć, zdarzy się poparzyć od tych przejść

Ej, ej, ej, no co jest? Cóż to za grono? (O)

Gotowe na karierę poprzez moje promo (O)

Włazi unisono w łeb jak pasażer Nostromo (O)

Pragnę, by mnie oczyszczono #Ho’oponopono

Chcę to dobrze rozegrać jak Cut Killer, a nie

Przegrać jak Debra, bo wszedł drug dealer, ja nie

Jestem słodki na tyle co Mac Miller, fanie

Cykaj fotki, bo odpinam wrotki za chwilę

Nie mów do mnie mordo

Nie mów do mnie z żalem

Nie mów do mnie więcej

Nie mów do mnie wcale

Nie mów do mnie zdrobnieniami, uważaj ze słowami. Nie

Jesteśmy kolegami, chcesz żuć gumę palcami? Nie wiesz

Co mam w bani, nie mów do mnie ani, ani. Idź się

Poskarżyć, że jesteśmy jacyś pojebani

Matołku

Są fajni fani i niefajni fani. Włażą z butami, mają za nic, nie uznając granic. W porządku

Wiem, muszę się cackać z tymi debilami

C c c c

Pocykane, instagramik, narta ziomku, good for you

Pokroju drani są i raperami (I)

Realistami, ale oderwani (my)

Przygotowani licznymi doświadczeniami, (by) móc widzieć z góry i tak latamy latami (ty)

Myślisz, że po drugiej stronie jest wspaniale

Ale nie mów do mnie rano, bo jeszcze nie spałem

Dalej, nie mów do mnie na pewno zdrobniale

Dziecko, bo dostaniesz karę. Nie mów do mnie wcale