Krima

Που ξημερώνεσαι στ' αλήθεια δεν το ξέρω

Κι αν ο,τι ζήσαμε στο πήρε η βροχή

ίσως κοντά μου πίσω δε σε ξαναφέρω

Ίσως να κέρδισε και πάλι η ενοχή

Μ' ένα μονόλογο ξορκίζω το θυμό μου

Δε λογαριάζω ούτε τις λέξεις που θα πω

Κρίμα τα θέλω που πνιγήκαν στο λυγμό μου

Κρίμα τ' ατέλειωτα τα τόσα σ αγαπώ

Κρίμα που σ αγάπησα τόσο πολύ

Και αξία σ αυτό το φιλί δίνω ακόμη

Κρίμα δε στεγνώνουν τα δάκρυα πια

Τα ξενύχτια μου βλέπει η νύχτα τα μετρούν οι δρόμοι

Σ' επιγραφές συχνά διαβάζω τ όνομά σου

Να το προφέρω όμως πάλι δε μπορώ

Όλα ανούσια μου μοιάζουν μακριά σου

Με τρώει η πλήξη για όλα τ άλλα αδιαφορώ

Αδιαφορώ για τη ζωή και τ όνειρό μου

Τι ειρωνεία τ όνειρό μου ήσουν εσύ

Κι Αν με απέρριψες και λιώνω στον καημό μου

Δε θα ξεχάσω ούτε μέρα μας μισή

Κρίμα που σ αγάπησα τόσο πολύ

Και αξία σ αυτό το φιλί δίνω ακόμη

Κρίμα δε στεγνώνουν τα δάκρυα πια

Τα ξενύχτια μου βλέπει η νύχτα τα μετρούν οι δρόμοι