Rust

Månen e bleik som ei helsing frå

ei juninatt som lar den få stå

no stige sola opp, den strør

sin glans i dogg og tåkeslør

 

Surrande liv i enge og tre

en frodig bris tar luktene med

dagen e der som en bortgøymt sti

en skatt av enno ubrukt tid

 

Om du var her no

skulle eg kjenne deg og ditt hjerte som slo

 

Sjøen e blank, et levande speil

måkene glir som svevande seil

no er allting ro, alt står på vent

i en dag der ingenting har hendt

 

Om du var her no

skulle eg kjenne deg og ditt hjerte som slo

berre vere te

og kjenne på fryd over alt som ska skje