歌词
ก็จะไม่มีอีกแล้วคน คอยห่วงใย
และจะไม่บอกหรือโทษใคร ทำเธอเปลี่ยน
ให้อภัยจนเจ็บ
แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ
รู้ ทั้ง รู้ว่าช้ำ ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ
สักวัน จะรู้สึก แล้วเธอจะนึกถึงฉันแน่นอน..
เป็นกรรมเวร คนที่ไม่ซื่อสัตย์ มันก็จะย้อนกลับคนทำเอง
น่าตลก แต่ว่าเรื่องทั้งหมด มันยังไม่ปรากฎ อาจจะเศร้า
เข้า เบ้า น้ำ ตา เข้า กับ เหล้า และ ยา
คง ไม่ เท่า ที่เศร้า ร้อน และเร่า มิ จาง
เล่า เป็นเรื่อง นิทาน หาสวรรค์วิมาน ยังไม่เลือน ไม่ลาง
เตือนในยามนิทรา
ข่มตาหลับ ขับตานอน
มันก็ตามหลอกหลอนไม่จางหาย หมดความหมาย
มาคิดได้วันที่
ช้าเกินไปหรือเปล่า?
ฉันลืมไปหมดแล้วภาพในคืนเก่า
โปรดอย่ารื้อฟื้นเรื่องเรา
ตอนไปกับเขา ระริกระรี้
ลองเอาไปลองคิด แล้วก็ตรองดิ
ทวนตอนในตอนนี้
ก็จะไม่มีอีกแล้วคน คอยห่วงใย
และจะไม่บอกหรือโทษใคร ทำเธอเปลี่ยน
ให้อภัยจนเจ็บ
แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ
รู้ ทั้ง รู้ว่าช้ำ ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ
สักวัน จะรู้สึก แล้วเธอจะนึกถึงฉันแน่นอน..
ให้อภัยไม่ลง เกลียดพวกคนสองใจ
เหตุมันเพราะอะไร ถึงหลอกกัน
ตอกและย้ำฝังใจ วันที่เธอลาไกล ก็ไม่ต้องกลับมา
ฉันไม่ได้โกธเธอเลยบอกเธอก่อนอันดับแรก
ฉันเพียงแค่อยากแพล่มสิ่งที่ตอนนี้มันอัดแน่น
เธอเห็นฉันเป็นตัวอะไรจู่ๆก็เดินมาจับแกล้ง
เดินมาหยิกแก้มแล้วเธอก็เดินไปจากแม่ง
เธอคิดว่ามันไม่เจ็บหรอเวลาที่เธอพูดกระแทก
ฉันว่าคนอย่างเธอน่าจะไปหาจิตแพทย์
ตอนนี้เธอมีสิทธ์จะแซบ
กับคนที่เธออยากจะแอ้ม
จริงๆฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วแหละว่าเธอน่ะมันแรด
แต่ฉันก็ยังแสร้ง เพราะฉันต้องการแค่ ไม่ให้รักเรามันแห้ง
หรือพังทลายกลายเป็นแป้ง
แต่เมื่อความจริงน่ะมันแจ้ง
แล้วว่าเรากำลังแย่
มันไม่มีทางแก้แล้วมันมีแต่ทางแยก
ก็จะไม่มีอีกแล้วคน คอยห่วงใย
และจะไม่บอกหรือโทษใคร ทำเธอเปลี่ยน
ให้อภัยจนเจ็บ
แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ
รู้ ทั้ง รู้ว่าช้ำ ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ
สักวัน จะรู้สึก แล้วเธอจะนึกถึงฉันแน่นอน..
เธอบอกว่ารัก ทั้งที่เธอไม่กลับมา
เธอบอกว่าฉัน ยังเป็นคนที่เธออยากเจอ
เธอทำฉันนอนฝันทุกคืน เธอปล่อยให้ฉัน จำมันไม่ลืมเลย
เรื่องราวในวันนั้นมันมีเพียงแค่ตัวฉัน ที่ยังคงต้องแบกรับกับทุกความรู้สึก
โอ่ว ได้โปรดเถอะที่รักเธออย่าขังฉันไว้เลย
ถ้าหากเธเอไม่รักก็อย่ามาทำร้ายเลย
เคยคิดว่าเธอนั้นสวยนะ ถึงแม้จะคิ้วบางบ้าง
เคยคิดว่าจะ surprise หาแหวนไปสวมที่นิ้วนาง
แต่เธอทำเจ็บช้ำเธอทำฉันล้มทั้งยืน ถ้าได้เจอกันวันหลังพี่คงต้องยกนิ้วกลางให้
ถ้าคิดว่าอยากจะพัก ไม่ต้องทัก ไม่ต้องบอกรักพี่ ไม่ต้องมัด และทั้งเธอและฉันจะได้ไม่ต้องช้ำ ไม่ต้องรั้งและทรัพสมบัติที่มีทั้งหมดคงไม่ต้องนับให้เสียเวลาปล่าว
เพราะต่อจากนี้ไปพี่ขอเนรเทศให้น้องนั้นออกไปจากปราสาท
ให้อภัยไม่ลง เกลียดพวกคนสองใจ
เหตุมันเพราะอะไร ถึงหลอกกัน
ตอกและย้ำฝังใจ วันที่เธอลาไกล ก็ไม่ต้องกลับมา
ก็จะไม่มีอีกแล้วคน คอยห่วงใย
และจะไม่บอกหรือโทษใคร ทำเธอเปลี่ยน
ให้อภัยจนเจ็บ
แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ
รู้ ทั้ง รู้ว่าช้ำ ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ
สักวัน จะรู้สึก แล้วเธอจะนึกถึงฉันแน่นอน..
Written by: ศุภกฤต ถิ่นจันทร์
