Sti Rogmi Tou Hronou

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

κρύβομαι για να γλιτώσω

απ' του Ηρώδη το μαχαίρι,

μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου

κάτι προγόνων ξύδι και χολή

σ' αυτή την άδεια πόλη.

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

θάβομαι για να μεστώσω

μες στου Διογένη το πιθάρι.

Στον όγδοο μήνα της είν' η ελπίδα μου

σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά

καθώς εσύ κουρνιάζεις.

Εδώ στη ρωγμή του πόνου

ντύνομαι να μην κρυώνω

του Ουλιάνωφ το μειδίαμα,

σανδάλια του Χριστού φορώ στα πόδια μου

πραίτορες βράχοι πάνω μου σωρό

μα εγώ θ' αναστηθώ.