Adame Badi Naboodam

مهدی جهانی

علیشمس

وقتی درو محکم بستی

تا خود صبح گریه کردم

خاطراتو دوره کردم

کاشکی میذاشتی برگردم

من و تنهایی شب

من و بی حالی و تب

با یه خودکار رو به شهر

بیدارم من کل شب

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

بی تو سردرد و جنون

بی تو بارون و خزون

بیا برگرد سمت من

یه بار دیگه بمون

بی تو دستام سرد سرده

بی تو چشمام گریه کرده

بی تو قلبم پُر درده

بی تو رنگم زرد زرده

بی تو سردرد و جنون

بی تو بارون و خزون

بیا برگرد سمت من

یه بار دیگه بمون

بی تو دستام سرد سرده

بی تو چشمام گریه کرده

بی تو قلبم پُر درده

بی تو رنگم زرد زرده

یه جوری رفت و درم بست

که هنوز صدای در تو سرم هست

اینو فهمیدم همون لحظه

که هرکی سنگدل تره برنده اس

حتی ندارم نفس خسته اس

مغزم میخونه مثل قفس در بسته اس

تخت شده واسه من هر لحظه

نمیدونم عشقی تو دلش اصلا هست

اگه چشمام کبودن

فقط واسه اینه که آدما حسودن

هر موقع که نبودم پشتم زدن

منو تو دل تو کشتن فقط

تعریفاشون از صدتا فحش بدترن

فهمیدم که خودیا از همه دشمن ترن

منو پیچیدن و خودشون به سمتت اومدن

اونا که فکر میکردم از همه خوش قلب ترن

بیا فکر کن اولشیم

مثلا روز اوله

بیا برگرد ببین بی تو

واقعا حال من بده

میون اون همه آدم

من تو رو انتخاب کردم

هرجا رفتم بدون تو

یه کاری کردی برگردم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

من که آدم بدی نبودم

بی تو سردرد و جنون

بی تو بارون و خزون

بیا برگرد سمت من

یه بار دیگه بمون

بی تو دستام سرد سرده

بی تو چشمام گریه کرده

بی تو قلبم پُر درده

بی تو رنگم زرد زرده

بی تو سردرد و جنون

بی تو بارون و خزون

بیا برگرد سمت من

یه بار دیگه بمون

بی تو دستام سرد سرده

بی تو چشمام گریه کرده

بی تو قلبم پُر درده

بی تو رنگم زرد زرده