Ey Anke Ghamgeni

ای آن که غمگنی و سزاواری

وندر نهان سرشک همی باری

رفت آن که رفت و آمد آنک آمد

بود آن چه بود خیره چه غم داری

هموار کرد خواهی گیتی را

گیتی‌ست کی پذیرد همواری

مُستی مکن که نشنود او مُستی

زاری مکن که نشنود او زاری

شو تا قیامت آید زاری کن

کی رفته را به زاری باز آری

رودکی