Panselinos

Αυτό που νοιώθω είναι ασήκωτο, κι όχι αδικαιολόγητο Δε θελω να μπω σπίτι και έχω κάψει ένα ντεπόζιτο Κατέληξα στα πιο λάθος στενά Με βλέμμα παγωμένο επιπλέω σαν τον φελλό στη πετονιά Και περιμένω αυτό το κύμα να με πνίξει Ή κάποιον να τραβήξει, αυτό το νήμα να τυλίξει Ελπίζουμε ότι κάποιος το λιμάνι θα μας δείξει Μα μόνοι μας σωνόμαστε οποίος και να βουτήξει Κουκούλα για να μη βλέπουν καν Οπτική επαφή μηδέν τα μάτια μου πονάν' Ποίο μάθημα μαθαίνεις στα παιδιά πως να αγαπάν' Ό,τι και να τους δώσουμε χαμένο πάει αμα δε μάθουμε το τι ζητάν' Απόψε πιάνω το στύλο και αλήθεια δε με νοιάζει τίποτα Τα likes και τα views η γνώμη του κάθε ειδήμονα Μπαίνω και το φτύνω όπως παλιά που δε λεγόμουνα Τότε που δεν κοιμόμουνα γιατί όνειρευομουνα Είμαι με αυτούς που είχαν τη δύναμη να σπάσουνε Με τα παιδιά που έχουνε μάθει να βουλιάζουνε Αν θες να δεις τα ελαττώματα να αλλάζουμε Το πρώτο βήμα είναι το από πού πηγάζουνε Και έχουνε πάψει να μου μοιάζουν όλα ανώφελα Γιατί έχω μάθει πως ανθίζουν τα χαμόγελα Σου το 'χα πει, κανείς δεν έλαμψε ανώδυνα Το πιο μεγάλο φως χωμένο μες στα θεοσκότεινα