Uçurtma

Hayatın pembesi sizde kalsın karası bize yeter be dostlar

Sonlarına geldik hayatın, bayadır da yaşarım cefayla

Gideriz elbet ama selayla Ben yazıyorum ama sen anla

Sırayla gidenler bu yoldan bir an geçmiyor ki lan solumdan

Sönmeyen bir ateş var içimde yaşamaktan bıtkın bir biçimde

Yanımda değilseniz karşıma geçin de bi dostu düşmanı göreyim

Son kez güleyim bari yalandan da olsa son kez bir göreyim seni

Dileğim huzurlu bir akşam yemeği vukuatsız geçirmedik hiçbir geceyi

Bu şehre güneş geç doğar karanlığı mı gece boğduğundan

Nedenini bilmiyorum sadece cevap ararım sorduğundan

Bazen sokakların ayazı soğuk gelir ölümün soğukluğundan

Bazen de yaşamak gelmez içimden güneş sensiz doğduğunda

Korktuğundan öfkelidir canından şüphesi olmayan mı var

İstediğini haykır bulutlardan sanki sesini duymayan mı var

Kaderi kederine denk gelince gözleri yaşarıp da sövmeyen mi var

Son kez soluduğunda hissedeceksin lan yaşayıp da ölmeyen mi var

Sireni susmaz kenar mahallesinde doğmak seçme şansı vermiyor

Göreni duymaz, duyanı görmezden gelir, gelir de gideni gelmiyor

Gelmiyor içimden artık bedel ödemek seni sevmek ölüm demek

Varlığına kavuşmak için illa önce yokluğunda boğulmak mı gerek

Cesaret edemem, tetik çekmek kadar kolay değil ellerini tutmak

Tutarsam tutuşur dizlerim, bırakıp öylece izlerim, her yerde izlerin

Varken aklımda fikrimde sen, kolay değil öyle yaşamak

Ve bu kadar ağır gelir sen varken yastığımın altında silahla uyumak

Gecemde ay yok, günümde güneş eksik, aydınlığımsa karanlık

Hecemde söz yok, özümde ben delik deşiğim,eşiğimse mezarlık

bu saatten sonra ya siyahsındır ya beyaz yetmedi mi bu tezatlık

Bir adın kaldı kalbimde onu da gelip ellerinle sök artık

Karasından göremedik beyazını bi kez güldürmedi ki bu alın yazısı

Kiminin cebinde parası var kimisi de seçemezdi akla karasını

Aşağıya gülenler oldu gökdelenlerden hiçbirinin yoktu tasası

Kasası dolu olanlara esir ederler üzülme budur hayatın yasası